ప్రజల అభ్యున్నతికై మేధోమధనానంతరం ఏర్పడేవి సిద్ధాంతాలు. అవి ఓ రోజులోనో ఓ పూటలోనో ఏర్పడినవి కావు. అయితే సిద్ధాంత గ్రంథాలు ప్రజల గురించే వ్రాసినవైనా కొన్ని మేధావులకే అందేవి, కొన్ని సామాన్యులకు అందే విధంగానూ వుండడం లేకపోలేదు. అయితే రెండింటి అవసరమూ ఏకోన్ముఖమూ ప్రజాదృష్టే.
సిద్ధాంత భూమికల నుండి కళారూపాలుగా వివిధ సాహిత్యప్రక్రియలుగా వచ్చేవి మరింతగా ప్రజల్ని చేరతాయి. వ్యంగ్య రచనలు అలా చేరేవి. అలా చేర్చగలిగే దమ్మున్న శక్తిమంతుల్లో ఈనాటి వ్రేళ్ళలెక్కలో సతీష్‌చందర్ ముఖ్యులు. ఇందుకు అక్షరసాక్షి ఈ ప్రజారాజకీయ వ్యంగ్య రచనల కింగ్‌మేకర్ ఇవి ‘సిద్ధాంత రహస్య’ రచనలు.
రెండు మూడు పుటల్ని మించని రచనలు. ఒక్కొక్క సమకాలీన ప్రజాసమస్య ఒక్కో వ్యంగ్య కథానికను చెప్పినట్లుగా చెప్పడం. పాఠకుల భుజాలపై చేయివేసి తన మార్గానికి తీసికెడుతూ ఎన్నో కబుర్లు చెబుతారు. అవి ప్రజాసమస్యల ‘వాకబుర్లు’ అందులో పాలకుల్ని ఎండగట్టరు. ‘మండుటెండ గడతారు’. పాలకుల పట్ల ప్రజాకర్తవ్యాల చెకింగ్ మేకరవుతారు. ‘సర్వేజనా దుఃఖినోభవతు’, ‘ఎవరిని ఎన్నుకున్నా అదే తన్ను’,‘ఒక ఎత్తిపొడుపు కథ’, ‘నేర సారాలు’, ‘రాజ్యము’ చోరభోజ్యము, మగని చేతి విల్లు మగువల బిల్లు- వంటి రచనల్లో శీర్షికా పద చమత్కారాలే కాదు లోపలి రచనల్లో ఎన్నో పెదవి విరుపులకు అవకాశమివ్వని పదాల విరుపులు కథనాంశాలు వ్యంగ్య మర్యాదల్ని గుర్తుచేస్తాయి. అంబేద్కరు గ్రంథాల్ని చదివితే, ఒక మానవుడిగా ఆలోచిస్తే మన కళ్లల్లో మార్పులు వస్తాయి. సతీష్‌చందర్‌గారి ఈ వ్యంగ్య రచనలు చదివితే మన కళ్ళల్లో మార్పులు వస్తాయి.
కొండొకచో కళ్ళల్లో తడి నిండుతుంది, లేదా కళ్ళు ఎర్రబడతాయి. ఫలితంగా చూపు(విజన్) రూపుమారుతుంది. ఎదిరించలేని తత్త్వం మనకుంటే మనపై మనకే జాలికలుగుతుంది. లేదా వీరులపై కర్తవ్యోన్ముఖులమైనా అవతాం. నలభైఆరు రచనల వ్యంగ్య బాణాలు-ప్రజాస్వామ్యం, మతతత్త్వ రాజకీయం, ఆర్థికం, కులాధిపత్యం, మహిళల అణచివేత, విద్యారంగం, వామపక్షాలు, మీడియా, పౌరహక్కులు అనే తొమ్మిది పొదుల్లో ఉన్నాయి..
పంచమవేదం, పసుపు జాబిలి వంటి కవితా సంపుటాల కవిగా, పత్రికా సంపాదకునిగా, విశ్వవిద్యాలయాల్లో పాఠ్యాంశాలైన రచనలు చేసిన ప్రసిద్ధునిగా సీరియస్ కథారచయితగా, వెల్చేరు నారాయణరావు వంటి వారిచే ప్రశంసలు పొందినవారిగా సతీష్‌చందర్ సుప్రసిద్ధులు. ఈ కింగ్‌మేకర్‌లోని రచనలు ఆంధ్రప్రభలో ధారావాహికగా వచ్చినవి. కర్నూలు జిల్లా ప్యాపిలిలో వాడలో వినాయకుని పూజించుకున్నారు. ఆ వినాయకుని నిమజ్జనానికి వాడకి దూరంగాఉన్న వూరివారు ససేమిరా అంగీకరించలేదు.
ఆ సమస్యపై సతీష్‌చందర్ రాసిన ఇందులోని ‘‘అవాస్తవా’్ధన రేఖ’’ అనే రచన చదివితే సమాజం ఎక్కడికి పోతోంది అనే వాస్తవ ఆవేదన కలుగుతుంది.
అందులోని కొన్ని వాక్యాలు:
‘‘అమాయక వినాయకుడు ఊరి భక్తుల మాట వినకుండా వాడలో పూజలందుకున్నాడు. దాంతో ఆయన కూడా అస్పృశ్యుడయిపోయాడు. ఊరికి దూరమైన దళిత వినాయకుడయ్యాడు. ఆయన్ని నిమజ్జనానికి పోనివ్వమన్నది వూరు.
భారతదేశానికి, పాకిస్తాన్‌కి మధ్య లేదా భారతదేశానికీ బంగ్లాదేశ్‌కి మధ్య ఎలాంటి సరిహద్దురేఖ వుంటుందో ఊరికీ, వాడకీమధ్య ఓ సరిహద్దురేఖ వుంటుంది.
అది కులం గీసిన ‘అవాస్తవధీన రేఖ’…
వినాయకుడూ అస్పృశ్యుడయ్యాడు. ఆయన నిమజ్జనానికి పోనివ్వమన్నది వూరు. పోయినా వూరు మధ్యనుంచి వెళ్ళకూడదన్నది. ఇది తప్పన్న ఒకటి రెండు అగ్రవర్ణాల కుటుంబాలను వూరివారు తరిమికొట్టారు.
ఊరి తీరే అలాగుంటుంది. భూమి గుండ్రంగా ఉంటుందేమో కాని ఊరెప్పుడూ బల్లపరుపుగానే వుంటుంది. చతురస్రాకారంలోనే వుంటుంది’ అంటారు.
ఇది చదివినప్పుడు హిందువుగా ‘వ్యాకులం’ చెందుతాం.
మానవునిగా హృదయాన్ని కల్లోల పరచుకుంటాం. ఊరు చతురస్రాకారంలో వుంటుందనడంలో చాతుర్వర్ణ ఆకారమని ధ్వని.
ఊరూ, వాడా ఏకంకాని విషయాన్ని ఆయన ఇంకా ఎలా అభివర్ణిస్తారో గమనిద్దాం.
వినాయకుని పూజించిన వాడ వారి వేదనను చెబుతూ…
‘‘మీరే మతస్తులు అంటే? హిందువులని చెప్పుకోవచ్చా? అలా చెబితే స్వామి వివేకానంద వూరుకోవచ్చు. లేదా కామకోటి పీఠాధిపతి ఊరుకోవచ్చు. కాని ఊరు ఊరుకోదు’’ అంటారు.
ఇందులోనే వుంది సతీష్‌చందర్‌గారి శాస్ర్తియ విశే్ల్లషణా నైపుణ్యం. కేవలం కొందరు వ్యక్తులపై ఆయన వ్యంగ్యబాణ ప్రయోగం చెయ్యరు. సమూలంగా మారి తీరవలసిన వ్యవస్థపై గురిపెడతారు. ఆ గురి నలుగురి మెచ్చు పొందేలా వుంటుంది. రేఖామాత్రంగా సతీష్‌చందర్ వ్యంగ్య తీక్షణతను తెలపడానికే ఈ ‘అవాస్తవాధీన రేఖ’ వాక్యాల ఉటంకింపు.
ఈ రచయిత విలేఖరిగా, సంపాదకునిగా, ప్రసిద్ధ పత్రికల కాలమిస్టుగా పేరున్నవారు. అయితే ఆయన పత్రికల పక్షాన ఏమైనా రచనాసమరం సాగించారా? అంటే సాగించారని ఈ పుస్తకంలో గారడియా (మీడియా) శీర్షిక క్రింద ‘పాలకులూ పాఠకులే’ అన్న రచన నిలచి చెబుతుంది. పత్రికల లేక మీడియా గొంతు నొక్కాలని, అప్రజాస్వామికంగా భావించే ప్రజాస్వామిక రాజులకు మాటల కొరడాల రుచులు చూపిస్తారు.
‘పాలకులు కూడా పత్రికల్ని ప్రశ్నించవచ్చు. కానీ కొమ్ములొచ్చిన పాలకులుగాకాక సాధారణ పాలకులు గానే. కానీ ఆ ఇంగిత జ్ఞానాన్ని ఎందుకనో అప్పుడప్పుడు పాలకులు కోల్పోతూంటారు.
తాము యింటింటికీ వెళ్ళి జోలిపట్టి, రెండుచేతులూ జోడించి, వీలుంటే సాష్టాంగపడి, దీనాతిదీనంగా బిచ్చమెత్తగా, వచ్చిన ఓట్లతో పాలకులయ్యామన్న స్పృహ కోల్పోయినప్పుడల్లా పాతకాలం మహారాజులవుతారని అంటూ, నాటి రాజసభల్లో వార్తాహరుడు వచ్చి జయంజయం అంటూ మన యువరాజాగారు యుద్ధంలో శత్రువుల్ని కూరగాయలు తరిగినట్లు తరుగుతున్నారంటే వజ్రాల హారాలు ఇచ్చే వారని అదే వార్తాహరుడు తర్వాత వచ్చి ‘‘మన్నించాలి. యుద్ధంలో శత్రువుల వీర ఉతుకుడికి మన యువరాజాగారే వీరోచితంగా చతికాలబడ్డారనే సత్యవార్తను చెప్పగానే ఈ వార్తాహరుణ్ణి ఖండఖండాలుగా తరిగి కాకులకూ గద్దలకూ వేయండి అనే వారని అలాంటి వార్తాహరుల వంటి పత్రికలు కావు నేటివి అన్నారు. పత్రికలపై ఇప్పటి పాలకులు- నచ్చినప్పుడు వజ్రాలహారాల వంటివి విసరబోతారని నచ్చకపోతే పత్రికలపై కత్తులూ కటారులూ ఝుళిపించబోతారని అంటారు.
పత్రికలంటే- తుమ్మితే వూడిపోయే తక్కువ సర్కారులు కావంటారు. ప్రజలిచ్చిన స్వేచ్ఛే ప్రాణవాయువుగాసాగే పత్రికలపై పాలకుల దుస్సాహసాలకు శృంగభంగం తప్పదంటారు.
ప్రతి మనిషికీ స్వరపేటిక ఉంటుంది. శ్రీ సతీష్‌చందర్‌గారిది దుష్టపాలక దుష్టసమాజాల పట్ల సంపూర్ణ్ధిక్కార స్వరపేటిక అని కింగ్‌మేకర్ తర్కబద్ధంగా చెబుతుంది.

- సన్నిధానం నరసింహశర్మ, అక్షర, ఆంధ్రభూమి, 5th జూలై 2014

“కింగ్‌మేకర్”నవల డిజిటల్ రూపంలో కినిగెలో లభిస్తుంది. మరిన్ని వివరాలకు ఈ క్రింది లింక్‌ని అనుసరించండి.

***

కింగ్‌మేకర్ on kinige

Related Posts:

• “చమత్కారం” పుస్తకంపై సమీక్ష
• ‘గెలుపు తీరాని’కి ఇలా..’ఎక్స్‌లెన్స్ సాధించండి’ పుస్తకంపై సమీక్ష
• మెత్తని కత్తులు! – ‘శ్రీ ఛానెల్-2′ పుస్తకంపై సమీక్ష
• పరిమళాల కథా పుష్ప వృక్షం – “కథాకృతి – మూడవ భాగం” పుస్తకం పై సమీక్ష
• ‘మృత్యు’ముఖంలో ఎన్నెన్ని హావభావాలో..! – “మరణతరంగం”పుస్తకంపై సమీక్ష